شعر : دو گوش و یک زبان

کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

چـیزی که نپرسند تو از پیش مـــگوی

دادنـد دو گــوش و یـــک زبـان از آغــاز

یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی